De meeste mensen denken dat uitdroging iets is wat gebeurt als ze verdwalen in de woestijn en enkele dagen zonder water moeten. De waarheid is dat chronische uitdroging wijdverbreid is. De meeste Amerikanen zijn in een staat van uitdroging zonder het te weten.
In tegenstelling tot een kameel kan het menselijk lichaam geen water opslaan. Uitdroging ontstaat wanneer je niet al het water vervangt dat tijdens de dagelijkse activiteiten verloren gaat. Chronische uitdroging ontstaat wanneer kleine hoeveelheden water niet dag na dag worden vervangen. En om het nog erger te maken, drinken veel Amerikanen dranken die cafeïne of alcohol bevatten. Deze stoffen veroorzaken een netto verlies, in plaats van een toename van water in je lichaam. Wie regelmatig cafeïnehoudende of alcoholische dranken drinkt, drinkt zichzelf letterlijk “droog”.
Volgens de Mayo Clinic verliest de gemiddelde volwassene meer dan 10 kopjes water per dag, gewoon door te ademen, te transpireren en afvalstoffen af te voeren. Bij een tekort aan water worden tal van functies beperkt. Hoofdpijn, constipatie, hersenmist, middagmoeheid en vele andere kwalen zijn het gevolg van te weinig water. Tegen de tijd dat een van deze veel voorkomende symptomen optreedt, is de uitdroging al zover gevorderd dat water in je lichaam wordt gerantsoeneerd.Langdurige waterrantsoenering leidt tot vroegtijdige veroudering en ziekte.
Water rantsoenering staat het lichaam toe om water te leveren voor cruciale, levensondersteunende functies terwijl de functies die niet zo cruciaal zijn, letterlijk in de wacht worden gezet. Cellen functioneren het best met een bepaalde hoeveelheid water. Wanneer cellulair water wordt verminderd tijdens water rantsoenering, moet elke cel het doen met minder dan de optimale hoeveelheid water. Dit resulteert in symptomen die soms voor ziekte worden aangezien. Astma, artritis, bloedstoornissen, spijsverteringsstoornissen (waaronder brandend maagzuur) en veel chronische pijnen zijn vaak een indicatie van chronische uitdroging en waterrantsoenering.